South Luangwa is een bijzonder park waar de dagen vroeg beginnen. Om 5 uur gaat, terwijl Nederland zich massaal nog even omdraait, de wekker. Tussen 5.15 en 5,45 ontbijt en om 5.45 de auto in op weg naar het park voor de ochtendgame. Om 10-en weer terug. Even tijd om te relaxen en om 11.30 brunch. Ook daarna tijd om te relaxen tot 15.00 als de thee met wat lekkers klaar staat. Om 15.45 weer de auto in voor de avond gamedrive, sundowner en nachtdrive. Rond 20.00 weer terug, 20.30 diner en daarna wil je maar 1 ding. Je bedje in en slapen. De volgende dag gaat de wekker tenslotte weer om 5 uur…
Het tented camp van Track & Trail is super relaxed. Ik heb een chalet. Een hutje met beneden een bed en de douche en boven nog een bed en een balkon. Ik weet wel waar ik ga slapen! De deuren open en vanuit mijn bed een fantastisch uitzicht op de sterrenhemel. Het geluid van de rivier zorgt samen met de kikkers, krekels, gegraas van olifanten en hippo’s en alle andere geluiden voor de perfecte lullaby.
Stilgestaan bij krokodillen die een baby hippo buitgemaakt hebben. Bizar en wreed tafereel maar wel de keiharde realiteit. Circle of life. Maar het voetje van het nijlpaardje dat nog net boven water kwam staat toch wel op mijn netvlies gebrand. Elke bocht in het park geeft weer een ander uitzicht. Andere begroeiing. Dicht bosschages en prachtige open vlaktes. Moerasgebied en rivieren en kreken. Hoog gras en dor droog land. Maar elke keer weer even mooi. Grazende giraffen met hun kleintjes. Nietsvermoedende kuddes antilopen waarvan het mannetje probeert zijn kudde bij elkaar te houden en te beschermen tegen rivaliserende mannetjes. Zebra’s die schichtig om zich heen kijken als je aan komt rijden om snel weg te kunnen galopperen. Vogels waarvan ik de naam allang weer vergeten ben (sorry Peter!) maar die elkaar roepen. Eerst de een en de ander antwoord. Het geluid vergeet ik niet meer. Nu de naam nog. Leeuwen die te lui voor woorden zijn en in de zon liggen te slapen. Tenminste voor even want ze zijn aan het paren en dat kan best een paar dagen duren. Het luipaard dat ons vanuit een boom in de gaten houdt. Bee eters die een zandbad nemen. Olifanten die zachtjes voorbij lopen, op nog geen twee meter en ons geen blik waardig keuren. Of het moet de kleine zijn die met klapperende oren en een schril trompetter geluidje ons op afstand probeert te houden. Te schattig!
De sundowner die elke avond weer prachtig is. Maar ook de krokodil die probeert een zebra te pakken. Een stevige greep op de achterpoot maar los moet laten en dan met klappende kaken een tweede aanval op de nek van de zebra probeert te doen. Hij mist en de zebra weet uiteindelijk te ontsnappen, wordt als een held herenigt met zijn vrienden. Besnuffeld en aangeraakt om hem weer welkom te heten. De hippo’s die tegen elkaar op lachen en soms gekroond door waterhyacinten potsierlijk weer boven water komen. In het vroege ochtendlicht lijkt het alsof ze stoom uitademen. Een adembenemend gezicht, zeker als er precies een zonnestraal op die plek valt.
Ik kan er geen genoeg van krijgen. Afscheid nemen hakt er tijdens de laatste sundowner met een Mosi in de hand even goed in. Net als tijdens het nachtelijk bezoek van een groepje olifanten die me wakker maken om me nog even gedag te komen zeggen…
Heb je de Hof van Eden gevonden en viel het tegen dat ook daar de "struggle for life" bestaat? Grapje, we weten heus wel dat echt kunt genieten van het moois dat het leven biedt terwijl je met beide benen op de grond blijft staan. Ook al reageren we niet zo vaak, we volgen je avonturen intens en genieten ervan. Stuurden je verhalen ook door naar Eef. Dat wilde ze graag.
ReplyDeleteLiefs, nog veel leuke avonturen en behouden thuiskomst. Annie & Niek