Van soukh naar sahara

Daar sta je dan. Ruim op tijd. Gedoucht. En nog volop tijd om te ontbijten. Zo hadden we het in ieder geval in gedachten. We hadden alleen niet gemerkt dat het een uur later was dan wij veronderstelden. Geen twee uur tijdsverschil maar een uur. De verbazing kwam pas toen ik tegen de gids zei dat hij wel erg vroeg was en hij alleen maar kon antwoorden dat hij gewoon op tijd was. Daar sta je dan...

En dan het avontuur. Zigzaggend door de Atlas. Langs afgronden. Steile hellingen. Haarspeldbochten. En eindeloos mooie uitzichten. Van drukte naar rust. Van begroeiing naar zand. En alles wat daar tussenin zit. Mooie stop in Ben el Hadouit. World Heritage. Spannende straatjes waar de tijd heeft stil gestaan. Mooie doorkijkjes. Een plek waar je stil wordt. Waar je ogen te kort komt. Je oren gestreeld worden door de plaatselijk artiest die een deuntje speelt dat danst op de zuchten van de wind en de melodie zich wentelt in de warmte van de zon. Waar als je lacht de lach terug komt. Beneden waar de rivier moet stromen loopt een man met drie kamelen. Een groene strook slingert zich voort langs de oevers. Aangevend dat er daar nog water is. Fel afstekend stegen de dorre droogte. Onderweg naar Ouzazate lijken de dorpjes een met het landschap te worden Opgaand in hun omgeven. De torens van de moskee als enig referentiepunt achterlatend. De kashba hier is een bijzondere. Je verdwaalt er meteen. Trappetjes en doorgangen die je uiteindelijk in de mooiste kamer brengen. Plafonds met kleurrijk houtwerk. Waar je eigenlijk op je rug moet gaan ligeen om er volledig van te kunnen genieten. Buiten is het rode roze zandsteen gebouw versierd met geometrische motieven. De gaten nog zichtbaar waar de steunlatten voor de bouwers gerust hebben. De huizen die achter dit gebouw verborgen liggen hebben smalle staatjes. De zon komt er niet maar laat wel mooie schaduwen na op de prachtige houten deuren. De mensen zitten buiten. Groeten vriendelijk. Willen niets van je. Hoe anders kan de wereld er opeens uitzien.

Nu zit ik buiten. Onder het licht van de maan. Duizenden sterren die strijden om het mooiste plaatsje. De geur is een beetje kruidig, nat en toch droog. Zo'n geur die je aleem maar tegen kunt komen in een omgeving waar het droog is. Ik denk terug aan eerdere avonturen. Denk terug aanwat ik schreef in Kenia. De maan die me zachtjes streelde met haar licht om me te laten weten dat ze over me waakte. Nu opnieuw de maan die zachte schaduwen achter laat zodat donker niet donker is. Je je nooit alleen kunt voelen. Het avontuur hier is nog lang niet voorbij!

Arabian Adventure

Het lijkt een sprookje uit duizend en een nacht. De Medina. De geur. De mensen. Het geluid. De zingende doordringende stem van de man die oproept tot gebed maar ook het geluid van de man die slangen aan het bezweren is. Het lijkt niet van deze wereld. Parallel universum. Er is overal wat te zien. Elke bocht vertelt een nieuw verhaal. Een nieuw avontuur. Alleen maar kijken. Voelen. Willen zijn. Verdwalen. Zitten. Genieten.

De Medina is een warboel van straatjes en pleintjes. Alles lijkt op elkaar. "Het komt me hier wel erg bekend voor" was vandaag in ieder geval een gevleugelde uitspraak. Overal waar je kijkt gebeurt iets. En alles wat je maar kunt bedenken is hier te koop. Van aardewerk potten en pannen tot leren tassen. Van zilverwerk tot zoetigheid. Van hennatattoos tot wollen mutsen. De mensen zijn een mengelmoes van meer dan traditioneel tot modern. Van volledig gesluierd tot hand in hand met je liefje over straat lopen.

De indrukken hebben moe gemaakt. Moe en voldaan. Het avontuur is gestart!!