Woensdag gehaktdag

Tsja, wat moet je met zo'n titel. Maar hier hebben we tijdens de break tijdens de ochtend sessie gewoon gehaktballetjes bij de koffie. Van die wat kleinere, lekker pittig en die bij de borrel niet zouden misstaan. Overigens zijn er naast de gehaktballen ook gewoon muffins aanwezig. Maar dat geheel terzijde.
Inmiddels tot over mijn oren in het project. Wat aanvankelijk een mooie uitdaging leek op marketing gebied heeft zich ontwikkeld tot een flinke klus op het gebied van change management. Ik heb gisteren een best lastig gesprek gevoerd met de chairman van Dorvic om de situatie onder de loep te nemen. Aangegeven dat als hij wil dat het hotel volgend jaar nog bestaat er flink veranderd moet worden. En dat marketing daar in kan helpen maar dat dat niet het enige is. En toen kreeg ik na flink doorvragen ook veel meer te horen. De financiele situatie is slecht, erg slecht. Victor heeft dingen moeten verkopen om de salarissen te kunnen betalen. Is letterlijk zijn oude dag voorziening in het hotel aan het stoppen. Betaalt zichzelf en zijn vrouw geen salaris uit uit het hotel. Lening van de bank die nog betaald moet worden staat ook nog open. Een accountant die op eigen houtje bedacht heeft dat je maar geen belastingen hoeft te betalen. Heb hem op de man afgevraagd wat hij gaat doen als de nood aan de man komt. Of hij dan koste wat het kost het hotel in de familie wil houden met alle gevolgen van dien of dat hij bereid is om naar investeerders te zoeken die ervoor kunnen zorgen dat het hotel weer up en running wordt. Gelukkig is hij ook tot dat laatste bereid. Wat me vooral opvalt is zijn onmetelijke positieve inslag. Hij blijft maar zeggen het gaat lukken, het gaat lukken. Maar dat is misschien ook wel de reden dat hij de werkelijke situatie nog even voor zich uitgechoven heeft. Ik vind het ook best lastig om op een positieve manier aan te moeten geven dat dingen anders moeten. Dat het Sr. management niet senior genoeg is. Dat hij zelf ook echt een rol moet gaan spelen om mensen te begeleiden. Zonder hem gaan ze het niet redden. We zijn dan ook flinke maatregelen aan het nemen. Kijken hoeveel mensen we minimaal nodig hebben om het hotel draaiende te houden. Stop op recruitment. Betere begeleiding voor de mensen. Taken en verantwoordelijkheden doornemen. Dagelijkse briefing aan de staf, wekelijkse management meeting. Coaching on the job door de managers aan hun teamleden. En gelukkig zien we al dingen gebeuren. Management die open met elkaar praat, deelt, elkaar helpt. Ik heb nu de rol van "dhr Reimers" op me genomen. Iedereen die de programma's met Herman den Blijker kent weet waarschijnlijk precies wat ik bedoel nu. Ik probeer ervoor te zorgen dat de service naar een hoger peil gaat. En dat betekent bijvoorbeeld ook dat de staf niet meer achter de computer in de hal mag zitten. Ook al is dat de enige computer die gebruikt kan worden. Er komt nu in ieder geval een computer in een kantoor te staan waar elk staflid gebruik van kan maken, net als een computer achter de balie. Muziek die door de hal schaterde is tot een mooie achtergrond terugedrongen. Gelukkig is iedereen op de hoogte (was voorwaarde!) en ik zie ook dat het de mensen hier bezig houdt.
Morgen ga ik een training geven die gaat over leiderschap (hoezo uit mijn comfort zone stappen...). Wat is het, hoe ga je ermee kom, stijlen, rollen en verantwoordelijkheden. En speciaal voor het management nog een extra deel in de training: de 7 habits van Covey. Als kers op de slagroom heb ik samen met de hotel manager nog 2 cases in elkaar gedraaid en mogen ze ook zelf aan de slag. Ben benieuwd hoe dat allemaal uitgaat pakken! Ben ook benieuwd wat ik morgen bij de koffie aan zal treffen. Gehaktballetjes of zullen het alleen maar muffins zijn...