Cuba Libre!

Donderdag
De lucht voelt zwaar en warm. Grijze wolken met hier en daar een strookje blauw. Vanuit de lucht zag Cuba er eigenlijk niet bijzonder uit. Groen, wat wegen die het groene land doorkruisen en hier en daar een handje huizen.
Maar nu, in de taxi vanaf het vliegveld ga je echt wel even terug in de tijd. Vooral door de auto’s. En die zijn niet alleen oud, ze ruiken ook oud. Ze bepalen wel meteen het straatbeeld. Bijzonder!

Als ik het hotel uitloop spettert het wat, maar niemand lijkt zich daar iets van aan te trekken. Het hotel staat midden in het Havana Viejo. Het oude Havana. En zodra je door de straten loopt ben je ook echt in Cuba. Salsa muziek klinkt uit de diverse straatjes, en overal zitten en staan mensen. Leunend tegen de deurpost of gewoon zittend op de stoep. Kijken naar hier het leven op de straat voorbijgaat. De sfeer is gemoedelijk, open, spontaan. Geen gedoe. Mijn Spaans moet nog even wennen aan de Cubaanse tongval, maar zo langzamerhand beginnen er weer wat woordjes binnen te druppelen.

Vrijdag
De eerste dag met indrukken zit erop. Ik ben drie aanzoeken, 4 telefoonnummers, talloze vriendschappelijke zoenen en twee vriendinnen verder. De woorden hola que tal in combinatie met que linda, unbeso, guapa en andere equivalenten zijn vandaag meerdere malen de revue gepasseerd. De Cubaanse macho mannen flirten er lustig op en steken niet onder stoelen of banken dat ze gecharmeerd zijn. Mijn rode haar in combinatie met mijn camera wordt door zowel de vrouwen als de mannen meer dan interessant gevonden. En behalve flirts levert dat ook gewoon heel mooie gesprekken op. Met Daniel bijvoorbeeld, of Dani zoals hij zei. Sigaar in de mond, genietend en gewoon op de foto wilde en daarna een praatje aanknoopt en een stukje meeliep. Of Christina. De dame die me aansprak toen ik vanochtend van mijn kopje koffie genoot. Gewoon waar ik vandaan kwam. Dat ik zo zat te genieten op het terras. Vond ze leuk. 83 was ze en nog volleerd model. Schuddend met haar heupen, borsten vooruit en nog steeds flirtend met de mannen. Ookdat is Cuba. Maar ik heb ook een andere kant van Cuba gezien. De oude dame waar ik vanochtend een foto van maakte en daarna bij haar ging zitten. 85. Nog steeds in de makeup. Geld verdienen door met een sigaar op de foto te gaan. Maar de meeste toeristen gaven niets. Ze had een ongeluk gehad, liep moeilijk, staar, artrose. En geen geld. Ik verstond lang niet alles, maar die universele vrouwen taal maakt dat je wel alles begrijpt. En zo schoof ik vanmiddag weer even bij haar aan. Ze was blij verrast. Stopte haar wat klein geld toe en kreeg een glimlach waar ik bijna tranen van in mijn ogen kreeg. Een knuffel en twee zoenen bij het afscheid, net als van haar vriendin die haar inmiddels gezelschap was komen houden. En de man met de dikke sigaar die het gewoon leuk vond om op de foto te gaan. Het geen probleem vond om tegen een muur te gaan staan voor een mooie achtergrond. Grote glimlach opzette en alleen maar de foto wilde zien verder niets.
Op het terras speelt aan de ene kant een live bandje salsa muziek waar bij bijna niet bij stil kunt blijven zitten, terwijl aan de andere kan een dame wat pasjes herhaalt en herhaalt, heupwiegend en met zonnebril, Helemaal in haar element, maar ook duidelijk niet helemaal ok.

Waar ik nog wel even aan moet wennen is dat de aandacht vaak gevraagd wordt door gefluit of door simpelweg kusgeluiden te maken. En ehhh ik weet niet of ik daar wel aan wil wennen…

Cuba y libertad o Cuba Libre

Cuba dus. 10 uur vliegen om aan de andere kant van de wereld en in een andere wereld weer uit te stappen. Ruim 15 graden temperatuur verschil in positieve zin, en 6 uur tijd verschil, vroeger dus. Een wereld van Castro, salsa, cuba libre, oude auto's, sigaren en een afkeer van dollars. Ik ben benieuwd naar die andere wereld. Benieuwd hoe goed (of niet) mijn Spaans nog is. Maar ik ben vooral benieuwd naar de mensen, hun verhalen. Ik hoop dat ik daar een glimp van op kan vangen. Een groot aantal dagen logeer ik in zogenaamde casa particolares. De Cubaanse versie van B&B, maar ik vermoed dan wel met de Zuid Amerikaanse inslag. Daar hoop ik de verhalen te horen, het echte Cuba te zien, de ziel van het land te zien. Daar hoop ik mijn mooiste foto's te maken. En natuurlijk, ook ik hoop zo'n schitterende grand lady als hieronder tegen te komen!