Hot & cold.

Een vreemde dag vandaag. Als ik wakker wordt hoor ik de regen op de ramen tikken. De sneeuw die gisteren gevallen is is nu volledig weg. Mistroostig is het. Als ik om half elf naar buiten ga is het alsof het een regenachtige zondag ochtend om 8 uur is. Ik had me voorgenomen vandaag weer naar Thingvellir te gaan. Maar nu met de regen verander ik mijn plan maar snel. Blue Lagoon lijkt mij een mooie bestemming, want ook winkeln met dit weer is niet echt een pretje. De regen gaat inmiddels over in sneeuwvlokken. Eerst nog nat maar zo langzamerhand begint er zich wel een wit laagje op de weg te vormen. Ook het daglicht lijkt vandaag een baaldag te hebben.

Blue Lagoon is wel bijzonder. Inderdaad lichtblauw grijzig badwater van een graadje of 38. Hoe bijzonder als je dan eerst met je voeten in de sneeuw staat om je vervolgens heerlijk onder te dompelen. Raar om de sneeuw op je gezicht te voelen. Voelen hoe je natte haar bijna bevriest terwijl het in het water zelf meer dan aangenaam warm is. Gelukkig heb ik ook nog een massage kunnen boeken. En wat voor een. De massage vindt plaats in het water. Ik drijf op een soort van yogamatje met een heerlijke natte warme handdoek over me heen en ondertussen doet de masseuse de rest. Raar om je zo te ontspannen, met de sneeuwvlokken op je gezicht, drijvend op een matje. Maar o zo lekker!

Uiteindelijk sneeuwt het dus de hele dag. Als ik rond half zes bij mijn auto komt ligt er een kleine 10 cm. En het sneeuwt nog steeds. Dat wordt een fijne terug reis naar Reykjavik. Door de sneeuw is het zicht minimaal. En terwijl Nederland met dit weer totaal tot stilstand zou komen, raast het leven hier gewoon verder. Net als de auto's die doen als of er geen sneeuw ligt. In Reykjavik is de sneeuw inmiddels aan gort gereden en ontstaan er op sommige plekken levensgrote waterplassen. Heel fijn als er dan net een auto naast je daar doorheen rijdt. Niets meer zien en maar hopen dat het goed komt. En dan komt er een momentje dat het even tegenzit. Mijn ruitenwissers geven er bij een stoplicht de brui aan. Ik kan nog heel even verder rijden maar al snel zie ik echt niets meer. Gelukkig is er een bushalte waar ik even kan stoppen. En dan glijdt ook nog eens de sneeuw die op het dak lag fijn mijn raam op. Nog veel fijner is het dat de auto's die langs rijden het water heerlijk doen opspatten. En als ik na een klein kwartiertje mijn raam weer sneeuwvrij heb en de ruitenwissers weer werkend heb ben ik ook zeiknat. Alsof ik nog niet genoeg water gezien had vandaag. Hoewel dit water een stuk kouder aanvoelt!

Het is nu half elf. Heel even slapen want morgen vroeg op. Met dit weer is het ruim een uur rijden naar het vliegveld. En als ik naar buiten kijk sneeuwt/regent het nog steeds... IJsland zorgt steeds voor nieuwe avonturen!

On the road again

Vandaag met een omweg weer richting Reykjavik. Benieuwd wat de dag gaat brengen. De hele nacht heeft de wind om het hotel gegierd. De kou in alle hoeken en gaten blazend. Her en der stuifsneeuw. De weg is gelukkig goed te berijden en na een kleine twee uur relaxed rijden ben ik bij Geysir. Ik heb geleerd van de vorige keer. Met een heerlijke gloeiend hete koffie en een broodje weer in de auto. Waarom die koffie in de auto en niet meteen opdrinken? Dit is het verhaal. De grote waterval Gullfos is nog ca. 10 km en daar ben je dus zo. Maar om mooie foto's te maken sta je hier echt in de wind. Vorig jaar blies de wind in de rug. Een graadje of -20 voelde het toen. Nu komt de wind van de andere kant. En het voelt nog steeds rete koud. Die warme koffie is voor straks als ik weer verkleumd en wel in de auto zit. Dat ie dan lauw is maakt helemaal niets meer uit. Alles warmer dan 20 graden voelt als een heerlijk warm drankje.
De striemende wind in het gezicht is koud. Maar het betekent ook dat de wind de druppels water van de waterval meeneemt. De nevel bevriest meteen op mijn jas, mijn muts, mijn handschoenen en dus ook op mijn lens. Een fotootje maken snel mijn lens omdraaien en ontdooien door met mijn handen een doekje tegen de lens te houden. Alles weer schoonpoetsen en een nieuwe foto maken. En niet alleen heb daar last van. Ik zie de fotograferen hier driftig poetsen. Dit is ook voor mij nieuw. Zo bar heb ik het nog nooit meegemaakt. Ik kom volledig verkleumd weer terug bij de auto. Blij met mijn warme bakkie troost!

Weer een beetje opgewarmd nog wat verder doorrijden. Achter elke bocht een nieuw uitzicht. Ik rij een heuvel over en dan valt mijn mond open. Brok in mijn keel, tranen branden. Het landschap dat zich hier ontvouwt is te mooi voor woorden. Zo mooi dat ik in mijn eentje in de auto stilletjes zit te huilen. Geef dit meisje bergen en sneeuw en ze is gelukkig, maar dit overtreft alles. Ik kan niets anders doen dan de auto gewoon langs de kant van de weg zetten. Stilzitten en kijken. De auto uit en genieten van wat ik zie. De kou voel ik niet meer. Ik zie alleen nog maar de schoonheid en ruigheid van de natuur hier. Even verderop is de weg afgesloten en moet ik weer terug. Pffff jammer want ik had hier nog wel even door willen rijden.

Nu terug naar Geysir. Eerst de geisers bekijken en dan weer iets lekker warms in de auto voor onderweg naar Reykjavik. De weg die ik vorig jaar niet kon nemen door sneeuw en ijs is nu open en opnieuw kan ik alleen maar rustig genieten van het mooie landschap hier. Thingvellir National Park is mooi.

En ja, dan in Reykjavik. Sommige straten zonder bordjes. Ik geef toe dat ik even verdwaald ben. Gelukkig weet ik het hotel waar ik vorige keer zat te vinden en van de kaart weet ik dat het hotel waar ik nu zit daat vlak bij zit. Toch nog gevonden.

En mijn plannen voor morgen? Ik weet het nog niet. Blue Lagoon trekt wel. Mijn koude spieren weer op laten warmen is wel erg aantrekkelijk. Maar het landschap dt ik vandaag langs zag komen trekt ook wel en dat is ook maar een uurtje van Reykjavik vandaan. Ik laat het maar afhangen van het weer denk ik...

Tegen de wind

Vannacht werd ik wakker door de wind die rond floot. Klapperende ramen en klapperende tanden. Snel de ramen dicht gedaan en ook snel weer diep onder mijn dekbedje. Want brrrrr.... Bij het wakker worden fluit de wind nog steeds. Dat belooft wat voor vandaag. De heldere sterrenhemel van gisteravond heeft plaatsgemaakt voor een donker wolkendek waarin nog geen enkele tekening te zien is. Geen 50 tinten grijs als het licht is maar wel honderd tinten grijs :) Door de wind voelt het meteen ook een stuk kouder. De thermometer geeft -1 aan maar een snelle check op internet leert me dat het aanvoelt als -12. Het pikante setje wordt bedekt met een heerlijk warm thermo shirt, een heerlijk charmant maar o zo lekker warme lange thermo onderbroek. Nog een lekker vrolijk felblauw thermo shirtje en een waterdichte skibroek. Dikke sokken, bergschoenen, een wollen muts en een windstopper completeren het geheel als ik naar buiten ga om spullen in de auto te zetten.

Ik besluit maar gewoon een beetje rond te rijden. Stoppen waar het mooi is en maar zien waar ik uitkom. Natuurlijk zijn er nog plekken die ik wil zien. Het zwarte Baywatch strand met basalt blokken en een paar rotsen die uit zee steken. Als ik daar aankom is het enige Baywatch item een rode reddingsboei die ongeveer 200 meter uit de kust hangt. Klaar voor gebruik, dat dan wel. Het duurt even voor ik uit de auto stap. Ik zie wat mensen terug naar hun auto lopen. Schouders op getrokken. Zwaar leunend tegen de wind. Dus muts op. Windstopper met capuchon aan, daaroverheen lekker warm jack en capuchon op. Wanten aan en camera in de hand. Ik had hier graag wat lange sluitertijd opnames gemaakt maar er is geen stukje beschut strand te vinden. De wind blaast genadeloos en koud. Striemende sneeuw buien meenemend. Dit is de andere kant van IJsland. Uit de hand een foto maken is lastig, net als met een statief. Tegen de wind in leunend loop ik terug. Struikelend als de wind plotseling wegvalt om daarna in volle hevigheid en met een sneeuwbui weer aan te vallen. De wind speelt met me alsof ik een papieren poppetje ben. Als ik in de auto zit en mezelf weer uitgepeld heb ben ik blij met de stoelverwarming en de thermoskan met heet water. Ik rij met de auto het strand een stukje op om mijn koffie en een broodje te nuttigen. Maar ik geloof niet dat de wind dat een goed plan vind. Trekkend en duwend aan mijn auto keer ik maar weer om. Op naar het volgende uitzicht punt. De auto strategisch neerzetten zodat ik aan de luwe kant uit kan stappen. Dik ingepakt een stukje wandelen. De camera laat ik maar voor wat hij is. Bij voet van de gletscher is het zo mogelijk nog kouder. Mijn donsjack is weliswaar heerlijk warm, maar de wind striemt de kou vanaf de gletscher rechtstreeks mijn gezicht in. Gloeiend weer in de de auto.

Zo'n dag als vandaag is een avontuur op zich. Dat is duidelijk! Een paar fotootjes die een andere kant van IJsland laten zien.

Following the voice of my heart

Plannen zijn er om gewijzigd te worden toch? Vanochtend toen ik in de auto stapte bedacht ik me nog dat ik vandaag de omgeving van Vik zou gaan verkennen. Maar mijn auto werd als een magneet voorbij Vik getrokken. Opnieuw richting de gletschers. Tijd maken voor de omgeving waar ik gisteren veel te kort was. De lucht is nu strak blauw. Maar er staat een verdacht harde wind. Even buiten de auto stappen zorgt ervoor dat je direct koude handen hebt en je oren bijna van je hoofd vallen. Lang leve de wollen muts.
Ik zal jullie de omschrijving besparen van wat je voelt als je even moet plassen. En heren wat hebben jullie het dan gemakkelijk zeg! Met de blote billen in de wind is echt geen pretje :)

Een van de eerste stops is de plek waar ik gister avond heel even gestopt ben. Langs de rand van de gletscher. In de luwte waar de auto geparkeerd staat is het goed toeven. Maar even verderop heeft de wind vrij spel. Vallend over de gletscher de kou meenemend. Ik sta heel even te fotograferen en mijn handen voelen direct het effect van de kou. Ik ben blij met mijn wollen muts die ik tot ver over mijn oren getrokken heb. Maar jeetje, wat is het genieten hier. Ik kan me maar niet losmaken van deze plek. Zoek een beschut plekje in de zon met een mooi uitzicht. Genieten van mijn vanochtend gemaakte lunch en heerlijk warme koffie zodat het gevoel weer een beetje terug komt in mijn vingers.
Zo af en toe een krakend geluid. De gletscher beweegt. Maar ook de ijspegels die aan de rotsen hangen tingelen van tijd tot tijd een vrolijk deuntje.
En hoewel ik me voorgenomen had om vooral niet naar het ijsbergen meer te rijden kom ik daar uiteindelijk toch weer uit. Mooi om te verschillen van vandaag en gisteren te zien. Gisteren was er een flinke stroming van het meer naar de zee. Vandaag is het een bijna glad meer met minimale beweging. Aan de kust is er echter des te meer beweging. Opnieuw mooie vingeroefeningen in lange sluitertijd. Ik ga pas op pad als de trollen hier met het lichtknopje beginnen te spelen. Maar ook dat levert een mooi schouwspel op. Door het heldere weer duurt het even voor het echt donker wordt, en de maan die volop en helder schijnt doet nu zijn best om de zon nog even te vervangen. Voor het echt donker wordt duurt het daardoor nog even. Maar wel zo plezierig. Zo kan ik in het schijnsel van de maan heerlijk naar huis racen over de tweebaans racebaan zonder tegenliggers. Of tegenliggers die je al kilometers ver aan ziet komen.

En opnieuw wat foto's. Ik duik zo mijn bedje in. De buitenlucht en de wijn beginnen hun tol te eisen. Of waren de stenen waar ik vanmiddag zoveel mogelijk uit de wind even met de billen bloot ging toch trollen en doen die nu ook bij mijn het licht uit? :)

Grrrr en brrrrrrr....

Het noorderlicht gisteren is helaas op niets uitgelopen. Anders dan dat ik er een Noorderlicht alert aan over heb gehouden. Als het noorderlicht hier in de buurt verschijnt krijg ik een sms-je. Ook als is dat in het midden van de nacht. Jammer van de tour gisteren maar er volgen nog wat kansen de rest van de week. Het betekende wel dat ik pas om 2 uur mijn bedje in dook. Je moet er wel wat voor over hebben om het noorderlicht te zien! En dat met een lange dag voor de boeg.

Vandaag mijn zinnen gezet op het IJsbergen meer. De weersvooruitzichten voor vandaag zijn goed, en omdat het toch altijd nog ruim 3,5 uur rijden is die je dan ook nog eens terug moet is het best plezierig als er het dan droog is. Ik zat dus om 9 uur in de auto. Alles nog donker, maar in het oosten gloorde de zonsopgang al. Mooi gezicht om IJsland zo te zien ontwaken. Het rijden gaat plezierig. Geen ijs op de weg en geen wind die mij en mijn auto van de weg probeert te blazen. Tijd genoeg dus. Ook om nog wat omweggetjes te maken. En juist een van die omweggetjes breekt me op. Gelukkig niet mezelf maar de auto. Het raam naast me dat tot vanmorgen nog volledig up en running was weigert nu dicht te gaan. Grrrr en brrrrrr... Ik probeer het raam met alle macht dicht te krijgen. trek en duw wat, start de auto opnieuw, maar nee hoor. Het lijkt erop dat ik met een open raam verder moet. En dat is best koud als het buiten -1 is... Wat ben ik blij met de stoelverwarming nu en ook de gewone verwarming zet ik meteen maar goed hoog. Maar het blijft best koud. Gelukkig weet ik dat in het eerstvolgende dorp (nog een uurtje rijden...) een benzine station is en dat er waarschijnlijk ook wel iemand is die me kan helpen. Ik kom volledig verkleumd aan. Ondanks de stoelverwarming, muts, donsjack en handschoenen. De lokale ANWB meneer staat gelukkig met 5 minuten voor me en constateert dat de raam uit het gareel loopt en dat de binnenkant van het portier er af moet om het weer goed te krijgen. Nou ja, gelukkig lukt dat maar wel met het advies het raam niet te gebruiken. Ik kijk wel uit nu! Maar het kostte me wel een uur, helaas!
Er zit niets anders op dan in een ruk door te rijden nu. Zoveel mogelijk van het licht profiteren en dan bij het teugrijden ok nog de tijd hebben om hier en daar te stoppen voordat de trollen het lichtknopje omzetten.

Het ijsbergenmeer (Jokulsarlon) blijft prachtig. Net als de weg er naar toe. Langs gletschers met diep blauwe uitlopers en meren die achter de weg verborgen liggen. Maar die meren, daar kom ik op de terugweg bij toeval pas achter. Ik geniet met volle teugen. Ben blij met de thermoskan met slappe maar gelukkig wel hete thee en mijn lunch die ik vanochtend zelf klaargemaakt heb. Ik kan op sommige plekken echt niet ophouden met schieten. Het is hier gewoon te mooi, en ook op de terugweg baal ik ervan dat het niet nog een uurtje langer licht is. Maar ja, dat is ook een van de charmes hier.

Rond half acht weer terug in het hotel. Het diner wacht op me. Luxe dit keer: kreeftsoep en daarna wat traditionele Ijslandse gerechten (ohhhhh lekkere zalm!!!)
Tijdens de soep snel even de foto's geupload en van mijn schijfjes gehaald. En ook de eerste nog niet gecensureerde foto's alvast op Facebook gezet. Het is nu bijna 9 uur. Het is hier al een tijdje donker. Mijn gezicht gloeit van het de hele dag op pad en buiten zijn en van het glas wijn bij het eten. Mijn ogen voelen zwaar. Ik kruip vanavond denk ik maar eens vroeg mijn bed in!

Ice but with a heart of fire

En terwijl hier de regen tegen de ramen striemt, de wind om het huis waait heb ik mijn koffers gepakt om af te reizen naar IJsland. Niets regen. Maar wel kou, in de loop van de week met chill factor van -25. Maar dat ga ik vast overleven.

IJsland dus. Even weg van het vlakke volle Nederland. Op naar de leegte, de ruimte. En kou dus. Maar wel prachtige natuur. Bijzonder om te weten dat ik vorig jaar alles met heftige sneeuw gezien heb. En sneeuw is er op dit moment niet gevallen. Ongetwijeld dingen zien en op plekken komen waar ikvorig jaar nog niet geweest ben.

Mijn tassen gaan zo de auto in. Volgepakt met thermo, warme spullen en ja, toch ook wat sexy setjes. Je moet toch overal op voorbereid zijn. En bovendien... het gevoel wil toch ook wat? Dat thermo ondergoed is nou niet echt helemaal van de laatste mode.
Mijn tas met foto spullen weegt volgens mij meer dan mijn tas met kleding. Ben benieuwd of ik daar zonder problemen mee de douane doorkom. Afijn. Ik trek de deur zo achter me dicht. Binnenkort meer foto's en de verhalen!

Het is inmiddels avond. De reis is zeer voorspoedig verlopen. Leuke Belgische meneer naast me in het vliegtuig. De reisleider van een Nederlandse reis notabene. En hij vond het maar wat jammer dat ik niet met hem mee op pad ging. Maar wel jaloers dat ik de tijd aan mezelf had en de focus had op fotograferen. Heb hem maar succes gewenst.

Auto ophalen was een eitje. Lekker weer een RAV4 met spijkerbandjes. Onderweg gestopt voor koffie en kreeg als cadeautje een knipoog en een vette lach van een stoere man in een Landrover. What's happening?

Nu in het hotel. Lekker relaxed. Het is helder. De geplande noorderlicht tour gaat waarschijnlijk vanavond al plaatsvinden. Keep your fingers crossed! Ben benieuwd... en niet alleen naar het noorderlicht :)