A beautiful dragons year it was

Het jaar van de draak zit er bijna op. Mijn draken jaar. Een mooi draken jaar met bijzondere momenten en als ultiem hoogtepunt mijn eerste foto tentoonstelling. Fotografie was sowieso wel een mooi thema. Prachtige foto's gemaakt in Malawi en Zambia. Mooie portretten in de studio. Bruidsfoto's. Foto voor een geboortekaartje. Nachtelijk Rotterdam onveilig gemaakt en bevroren lenzen in IJsland. En natuurlijk de serie portretten voor de tentoonstelling. Allemaal spontaan geschoten midden op de dam in Amsterdam. Allemaal leuk om te doen. Ik weet nu dat als ik kan fotograferen ik een blij meisje ben. En dat als ik kan reizen, landschappen, mensen en dieren kan fotograferen dit blije draken-meisje nog een veel blijer draken-meisje wordt.

Ik ga mijn draken-jaar in stijl afsluiten. En degenen die mij goed kennen weten meteen wat dat inhoudt. Er gaat weer gereisd worden. Niet lang maar wel een bijzondere bestemming: Cambodja. En ja, ik ben daar al geweest, maar ik wilde er zo graag nog een keer heen. Terug naar de stilte. Terug naar plekken waar mijn ziel tot rust komt. Want dat is wel wat Azie in ieder geval met me doet. En op deze bijzondere bestemming gaat er nog een andere droom waarheid worden. Ik ga in Cambodja werken aan een boek. Een boek dat al zo lang in mijn hoofd rondspookte, maar waar nu de tijd rijp voor is. Hou het er maar op dat het hersenspinsels worden. Hersenspinsels in woord en beeld. En alsof dat nog niet genoeg is wacht er nog een mooie uitdaging die voor mij het plaatje met het boek helemaal compleet maakt. Maar die uitdaging hou ik nog even voor mezelf. En ben je nieuwsgierig? Dan gewoon de komende weken mijn blog volgen :)

Ik verheug me op Cambodja. Op de tempels van Angkor Wat. De tempel waar je je hart hoort kloppen. De tempel overwoekert door bomen, decor van een Hollywood film. Perfecte silte in de Bayon tijdens de zonsopgang, omgeven door buddha's. Maar ook de energie tijdens de zonsopgang boven Angor Wat. Ingehouden stiltes. Monniken in het oranje. De veel meer dan vijftig tinten grijs van de tempels. De doodse stilte op de Killing Fields. Het strand van Kep en Sihanoukville.

Genoeg tijd om te vertragen. Genoeg inspiratie om weer te versnellen. Geen vertraging zonder versnelling. Versnellen kan alleen maar na vertraging. Zorgt vertraging dan ook voor verbreding? Kan vertraging grenzen verleggen of is dat dan weer versnelling? Of zou ik alles gewoon terug kunnen brengen naar de cirkel van worden-zijn-worden-zijn. Worden is groei, maar om te worden moet je even zijn. Versnelling-vertraging-versnelling vs worden-zijn-worden. Hou het er maar op dat reizen voor mij heel goed in deze filosofie past!

Bijzondere gesprekken in Angkor Wat. Mooie herinneringen...


De Bayon. Buddha's. Niets meer, niets minder. Oh ja, en stilte...