Tuesday 24 November 2015

A glimpse only

Kyoto. Voor  mij hangt aan de naam Kyoto een heel verhaal. Natuurlijk de verhalen van de geisha's. Het boek memoires van een geisha ga ik zeker opnieuw lezen als ik weer terug ben, en ook de film ga ik weer bekijken. Maar Kyoto is voor mij nog veel meer. Mooie magische plaatjes van oranje aaneengeschakelde poorten:Fushimo Inari Taisha. De plaatjes op internet geven lang niet weer hoeveel van deze poorten er eigenlijk zijn. In de drie uur durende rondwandeling over de berg loop je voortdurend onder deze oranje poorten. Langs tempeltjes ook weer met oranje poorten. Een indrukwekkend geheel! Kyoto is voor mij ook het Gouden Paviljoen. Het boek "het gouden paviljoen"  maakte grote indruk en dan straks met eigen ogen te zien dat is helemaal bijzonder. Maar dat komt morgen! Vandaag bijna de hele dag doorgebracht onder de oranje poorten, slurpend soep gegeten in een van de vele eettentjes en weer terug in Kyoto nog even relaxed aan de koffie om plannen voor morgen te maken.

En dan, zomaar, aan het einde van de middag. Het is al donker als ik door een van de nauwe straatjes richting mijn hotel loop. En daar was ze. Ik keek haar aan. Haar witte gezicht spiegelde in het licht van de lantaarn. Perfecte harmonie. Rode lippen. Verwonderd keek ik haar na. De w-vorm in haar nek die haar huid bloot liet duidelijk zicht baar. Overdonderd. Het klepperen van haar slippertjes tikte nog na als een echo. En daar stond ik. Verwonderd en overdonderd. Ze bestaan echt dacht ik nog. En voor ik er erg in had kwam er nog een langs. In mijn ooghoek zag ik haar aankomen. Maar het schouwspel was te geweldig. te overweldigend. Mijn camera hing als verlamd in mijn hand. Ik kon alleen maar kijken. Genieten. Verwonderen. De wereld van geisha's. Ze bestaan dus echt. Echt zoals in alle boeken, in films. Als je erin in gelooft is het geen sprookje mee. Maar als je het met je eigen ogen ziet worden dromen soms gewoon werkelijkheid.

Vooralsnog bestaat ze als beeld allen nog in mijn hoofd. Ik weet nu echter wel waar ik de grootste kans heb opnieuw een geisha tegen te komen. En deze keer ben ik voorbereid!








Friday 20 November 2015

Snow Monkeys

Los van tijd
Volledig opgaand in het moment
het moment van zijn, genieten en verwonderen
Tijd en plaats
en alles om me heen vergetend
Alleen het moment dat telt
voelend, wetend, zwevend
op een plek waar tijd
even geen rol speelt

En dan de beelden. Apen badderend in in het warme water. Zichtbaar genietend, volledig ontspannen ondanks het feit dat alle aanwezige camera's op ze gericht zijn. Ze gedragen zich als volleerde fotomodellen. En hoewel ik hier gister ook was was vandaag speciaal. Misschien wel juist omdat ik er gister ook was. Maar vandaag waren de aapjes er speciaal voor mij. Tenminste zo voelde het.
Bij het busstation kreeg ik al de mededeling dat er nog geen apen gesignaleerd waren, maar ik nam de gok en kocht toch een retourtje Snow Monkey Parc. Gister al besloten om vandaag aan het begin te starten met een lekkere latte en pas daarna op weg te gaan. En ja, ook aan het begin van het pad naar het park hing het bericht. No monkeys... Maar net voordat ik bij de kassa aankwam hoorde ik dat ze beneden waren. Kwestie van timing!










Wednesday 18 November 2015

Groene kitkat en slapen op een matje...

Traditioneel en tegelijkertijd modern. Buigend door het leven met in hun hand de nieuwste telefoon. Niemand kan zonder. In de metro staart iedereen naar zijn schermpje. Of leest tijdens de ochtendspits een hoofdstuk uit het nieuwste boek weg. Dat dan ook weer. Waar je als je naar de wc gaat je een verwarmde bril kunt verwachten. Compleet met douche, met koud of warm water. Wat jij wilt. Naar de wc gaan wordt een klein avontuur op deze manier. Fietsen doe je hier gewoon op de stoep. En de laatste trend in paraplu land is hier doorzichtig. Waar groene oplos thee normaler is dan koffie. De treinen zonder uitzondering op tijd tijden. En roken doe hier gewoon in het restaurant, tenminste als dat zo aangegeven is. Egg rolls zijn hier een hotdogbroodje met inplaats van de hot dog een eiersalade en op het perron koop je de lekkerste sushi voor weinig. In de supermarkt ontdekte ik naast de gewone kitkat ook een groene versie (groene chocola / groene thee),  (en de pure versie ook trouwens) en een hamburger eten ook dat doe je met stokjes. Slapen gebeurt op een matje, dat overigens beter ligt dan veel van de hotelbedden die ik in de loop der jaren meegemaakt heb. Het gemiddelde straatbeeld hier wijkt niet af van het Nederlandse, totdat je er een spot. Een Manga meisje. Gekleed als een pop. En ja. daar heb je ook gewoon winkels voor, met pruiken, schoenen, jurken en alles wat je je maar bedenken kunt. Oud gaat hand in hand met nieuw. Soms waan ik me nog gewoon in Amsterdam op een regenachtige dag en dan opeens in een zijstraatje weet ik weer dat ik een stuk oostelijker zit. 

Afijn, voor degenen die het nog niet geraden hebben ik zit in Japan. Maar laat ik bij het begin beginnen. 

Al maanden stelde ik het ook maar denken aan reizen uit. De informatie voor de trip die ik wilde maken zit nog vrijwel ongelezen in mijn mailbox. Ik bleef maar uitstellen. En toen opeens viel alles samen. Een aantal artikelen, foto's en een aanbieding van de KLM. Dat was twee weken geleden. En ja, soms kunnen dingen dan snel gaan. Ik wist waar ik heen wilde. De beelden die ik wil schieten zitten al lang in mijn hoofd. De sneeuwapen in het warme water. Al dan niet met sneeuw. Maar nog veel meer de geisha's. Getriggerd door een tentoonstelling die ik afgelopen jaar in Leiden zag. 
En natuurlijk genieten van al het andere dat Japan te bieden heeft. 
Terwijl ik dit schrijf regent het inmiddels al twee dagen aaneen. Ik ben met de trein (jawel ook die snelle!) vanuit Osaka naar Yudanaka vertrokken en los van de eerste indrukken in Osaka, ga ik morgen echt oppas. De sneeuwapen zien. Lijkt me raar. Die apen te zien badderen in een heet water bron. Gewoon omdat ze het lekker vinden. Net als wij. Zaterdag vertrek ik naar Takayam. Klein Kyoto in de Japanse Alpen, En maandag naar Kyoto en dan weer terug naar Kyoto. 2 weken maar, maar oh wat is het heerlijk om weer weg te zijn...

Hieronder de eerste beelden. De jetlag wegschieten in de regen!