The eagle has landed

Eindelijk ben ik er. Na ruim een dag reizen ben ik weer thuis. Tenminste het voelt zo heerlijk aan als thuiskomen. Mijn bagage dacht er overigens anders over. Die had op eigen houtje besloten naar Ho Chi Min Stad te gaan, maar daar hebben ze hem snel weer op het rechte pad gezet. Nu in het restaurant van het hotel, met slippertjes, t-shirt en heerlijke verse ananas sap. Snel een hapje eten en daarna wil ik alleen nog maar douchen en tukken!

De vlucht van Southern China eindigde in Guangzhou overigens met een filmpje met onvervalste ochtendgymnnastiek. En of we maar even mee wilden doen. De oefenigen op het scherm worden perfect en volledig synchroon voorgedaan en uitgevoerd door de immer lachende stewardessen. Alles in het chinees uiteraard met daarbij dan wel weer een bijna onleesbare engelse ondertiteling. Weet je tenminste waar je het voor doet. De oefeningen spreken overigens geheel voor zich, maar wel gebaseerd op eeuwenoude chinese wijheden die de Qi weer laten stromen. Ik kan eigenlijk niets anders doen dan met open mond en ingheouden lach er naar kijken. Het geheel is bijna te komisch voor woorden. Hoe bijzonder het ook is. Dat geef ik toe. Wat ze nog wel veel beter kunnen leren is het spreken van engels. De mededelingen die vanuit de cockpit zo af en toe de cabine ingeslingerd worden zijn verre van verstaanbaar. turbulentie wordt tulbence, natuurlijk is er bleakfest wis noo (noodles)or egg. De stweard kijkt daarbij ook nog eens lekker nors en dwingt je zonder problemen gewoon dat op wat hij in zijn handen heeft. En de prijzen op het vliegveld van Guangzhou zijn echt van de zotte. Om een beetje wakker te blijven ga ik op zoek naar koffie. Geen Starbucks hier maar een gewone bar die ook koffie verkoopt. En daar durven ze serieus $13 voor een bekertje latte te vragen. Ik vraag nog twee keer naar de prijs maar $13 is mij echt veel te duur. Een paar tentjes verder is de koffie $7. Nog steeds aan de prijs. Maar om de komende uren te overleven moet er echt caffeine in mijn motortje!

En als je zo lang in het vliegtuig zit heb je behoorlijk wat tijd om filpmjes te kijken, na te denken, te slapen en te lezen. En nadenken heeft wel tot resultaat geleid. Voor mijn opdracht worstelde ik met het begrip vertraging. Want voor mij is vertraging ook versnelling. Twee dimensionaal gedacht blijkt nu. Want toen ik een factor tijd toevoegde kwam ik erachter dat vertraging loskomen van tijd is. Tijd is wat we zelf creeeren. En in die dimensie vloeien vertraging en versnelling eigenlijk in elkaar over. En binnen die kaders kan ik mezelf helemaal kwijt. Want dat is precies wat is tijdens het reizen doe. De tijd loslaten. En dat gaat ook het grote thema worden, voor zowel de foto's voor het boek als de andere opdracht: Los van tijd.

Als vrijheid
de overhand heeft
en versnelling
en vertraging
versmolten zijn
dan begint
het echte avontuur
van worden
van zijn
waar verbazing
verwondering wordt
dan, pas dan
kun je voelen
wie je bent

En dan terug naar vandaag. Na een uurtje diepe slaap en een heerlijke lange douche hijs ik me in mijn spijkerbroek, t-shirt met lange mouwen en mijn gympies. Balen want hoe lekker zou een schoon shirtje en slippertjes nu zijn. Maar goed. We gaan naar een van de tempels waar een schattige oude-ik-ben-van-de-mona-toetjes-monnik het ritueel van de zegening aan het voorbereiden is. Voor een mooie reis, gezondheid en geluk. En zo ga ik de komende tijd met een rood bandje om mijn pols op pad. Wat een prachtige eerste dag, die helemaal goed afgesloten wordt als ik om half zeven weer op het vliegveld staat om mijn eigenwijze tas in mijn armen te sluiten.

Morgen naar Angkor. Heb er nu al zin in... en straks toch ook nog maar even de voetjes laten masseren voor ik ga slapen...
Beloof ik ook dat ik wat fotootjes upload!