On the road again

Vandaag met een omweg weer richting Reykjavik. Benieuwd wat de dag gaat brengen. De hele nacht heeft de wind om het hotel gegierd. De kou in alle hoeken en gaten blazend. Her en der stuifsneeuw. De weg is gelukkig goed te berijden en na een kleine twee uur relaxed rijden ben ik bij Geysir. Ik heb geleerd van de vorige keer. Met een heerlijke gloeiend hete koffie en een broodje weer in de auto. Waarom die koffie in de auto en niet meteen opdrinken? Dit is het verhaal. De grote waterval Gullfos is nog ca. 10 km en daar ben je dus zo. Maar om mooie foto's te maken sta je hier echt in de wind. Vorig jaar blies de wind in de rug. Een graadje of -20 voelde het toen. Nu komt de wind van de andere kant. En het voelt nog steeds rete koud. Die warme koffie is voor straks als ik weer verkleumd en wel in de auto zit. Dat ie dan lauw is maakt helemaal niets meer uit. Alles warmer dan 20 graden voelt als een heerlijk warm drankje.
De striemende wind in het gezicht is koud. Maar het betekent ook dat de wind de druppels water van de waterval meeneemt. De nevel bevriest meteen op mijn jas, mijn muts, mijn handschoenen en dus ook op mijn lens. Een fotootje maken snel mijn lens omdraaien en ontdooien door met mijn handen een doekje tegen de lens te houden. Alles weer schoonpoetsen en een nieuwe foto maken. En niet alleen heb daar last van. Ik zie de fotograferen hier driftig poetsen. Dit is ook voor mij nieuw. Zo bar heb ik het nog nooit meegemaakt. Ik kom volledig verkleumd weer terug bij de auto. Blij met mijn warme bakkie troost!

Weer een beetje opgewarmd nog wat verder doorrijden. Achter elke bocht een nieuw uitzicht. Ik rij een heuvel over en dan valt mijn mond open. Brok in mijn keel, tranen branden. Het landschap dat zich hier ontvouwt is te mooi voor woorden. Zo mooi dat ik in mijn eentje in de auto stilletjes zit te huilen. Geef dit meisje bergen en sneeuw en ze is gelukkig, maar dit overtreft alles. Ik kan niets anders doen dan de auto gewoon langs de kant van de weg zetten. Stilzitten en kijken. De auto uit en genieten van wat ik zie. De kou voel ik niet meer. Ik zie alleen nog maar de schoonheid en ruigheid van de natuur hier. Even verderop is de weg afgesloten en moet ik weer terug. Pffff jammer want ik had hier nog wel even door willen rijden.

Nu terug naar Geysir. Eerst de geisers bekijken en dan weer iets lekker warms in de auto voor onderweg naar Reykjavik. De weg die ik vorig jaar niet kon nemen door sneeuw en ijs is nu open en opnieuw kan ik alleen maar rustig genieten van het mooie landschap hier. Thingvellir National Park is mooi.

En ja, dan in Reykjavik. Sommige straten zonder bordjes. Ik geef toe dat ik even verdwaald ben. Gelukkig weet ik het hotel waar ik vorige keer zat te vinden en van de kaart weet ik dat het hotel waar ik nu zit daat vlak bij zit. Toch nog gevonden.

En mijn plannen voor morgen? Ik weet het nog niet. Blue Lagoon trekt wel. Mijn koude spieren weer op laten warmen is wel erg aantrekkelijk. Maar het landschap dt ik vandaag langs zag komen trekt ook wel en dat is ook maar een uurtje van Reykjavik vandaan. Ik laat het maar afhangen van het weer denk ik...