Grrrr en brrrrrrr....

Het noorderlicht gisteren is helaas op niets uitgelopen. Anders dan dat ik er een Noorderlicht alert aan over heb gehouden. Als het noorderlicht hier in de buurt verschijnt krijg ik een sms-je. Ook als is dat in het midden van de nacht. Jammer van de tour gisteren maar er volgen nog wat kansen de rest van de week. Het betekende wel dat ik pas om 2 uur mijn bedje in dook. Je moet er wel wat voor over hebben om het noorderlicht te zien! En dat met een lange dag voor de boeg.

Vandaag mijn zinnen gezet op het IJsbergen meer. De weersvooruitzichten voor vandaag zijn goed, en omdat het toch altijd nog ruim 3,5 uur rijden is die je dan ook nog eens terug moet is het best plezierig als er het dan droog is. Ik zat dus om 9 uur in de auto. Alles nog donker, maar in het oosten gloorde de zonsopgang al. Mooi gezicht om IJsland zo te zien ontwaken. Het rijden gaat plezierig. Geen ijs op de weg en geen wind die mij en mijn auto van de weg probeert te blazen. Tijd genoeg dus. Ook om nog wat omweggetjes te maken. En juist een van die omweggetjes breekt me op. Gelukkig niet mezelf maar de auto. Het raam naast me dat tot vanmorgen nog volledig up en running was weigert nu dicht te gaan. Grrrr en brrrrrr... Ik probeer het raam met alle macht dicht te krijgen. trek en duw wat, start de auto opnieuw, maar nee hoor. Het lijkt erop dat ik met een open raam verder moet. En dat is best koud als het buiten -1 is... Wat ben ik blij met de stoelverwarming nu en ook de gewone verwarming zet ik meteen maar goed hoog. Maar het blijft best koud. Gelukkig weet ik dat in het eerstvolgende dorp (nog een uurtje rijden...) een benzine station is en dat er waarschijnlijk ook wel iemand is die me kan helpen. Ik kom volledig verkleumd aan. Ondanks de stoelverwarming, muts, donsjack en handschoenen. De lokale ANWB meneer staat gelukkig met 5 minuten voor me en constateert dat de raam uit het gareel loopt en dat de binnenkant van het portier er af moet om het weer goed te krijgen. Nou ja, gelukkig lukt dat maar wel met het advies het raam niet te gebruiken. Ik kijk wel uit nu! Maar het kostte me wel een uur, helaas!
Er zit niets anders op dan in een ruk door te rijden nu. Zoveel mogelijk van het licht profiteren en dan bij het teugrijden ok nog de tijd hebben om hier en daar te stoppen voordat de trollen het lichtknopje omzetten.

Het ijsbergenmeer (Jokulsarlon) blijft prachtig. Net als de weg er naar toe. Langs gletschers met diep blauwe uitlopers en meren die achter de weg verborgen liggen. Maar die meren, daar kom ik op de terugweg bij toeval pas achter. Ik geniet met volle teugen. Ben blij met de thermoskan met slappe maar gelukkig wel hete thee en mijn lunch die ik vanochtend zelf klaargemaakt heb. Ik kan op sommige plekken echt niet ophouden met schieten. Het is hier gewoon te mooi, en ook op de terugweg baal ik ervan dat het niet nog een uurtje langer licht is. Maar ja, dat is ook een van de charmes hier.

Rond half acht weer terug in het hotel. Het diner wacht op me. Luxe dit keer: kreeftsoep en daarna wat traditionele Ijslandse gerechten (ohhhhh lekkere zalm!!!)
Tijdens de soep snel even de foto's geupload en van mijn schijfjes gehaald. En ook de eerste nog niet gecensureerde foto's alvast op Facebook gezet. Het is nu bijna 9 uur. Het is hier al een tijdje donker. Mijn gezicht gloeit van het de hele dag op pad en buiten zijn en van het glas wijn bij het eten. Mijn ogen voelen zwaar. Ik kruip vanavond denk ik maar eens vroeg mijn bed in!