16 jaar geleden was het. Nepal. En Nepal was bijzonder. Niet alleen was het mijn eerste grote reis alleen. Maar ook mijn eerste reis naar Azie. En dat was nog niet alles. Ik droomde van de bergen sinds ik een klein meisje was. En die bergen in Nepal die hebben me nooit meer los gelaten. Niet alleen de bergen trouwens. Nepal liet me niet meer los, had zich diepgeworteld in de hoeken van mijn ziel. Nepal legde de basis voor wie ik nu ben. Ik ging naar Nepal als Lilian1.0. en ik kwam terug als de 1.5 versie van mezelf. En dat is in de jaren daarna uitgegroeid naar Lilian2.0. Nepal was de basis voor groei. In Nepal voelde ik wie ik echt was. Nu 16 jaar na die allereerste bijzondere keer opnieuw Nepal. Ik weet dat het nooit meer zo zal zijn zoals de eerste keer, daarvoor ben ik te veel gegroeid en heb ik meer van de wereld gezien dan toen. En toch wil het als toen beleven. Ik ben bang en opgetogen tegelijk. Bang voor het feit dat ik mijn herinneringen niet terug zal vinden. Niet meer zal voelen wat ik toen voelde. Bang dat het tegenvalt. Banger misschien nog dat mijn eigen herinneringen tegenvallen of niet eens meer herken, want echt tegenvallen dat kan Nepal niet. En tegelijkertijd ben ik opgetogen. Kijk er naar uit om weer oog in oog met mezelf te staan. Oog in oog met mijn eigen geheugen. Mijn eigen emotie. En oog in oog met de bergen. De besneeuwde toppen van de Himalaya. En het kan geen toeval zijn dat ik ergens in de afgelopen weken mijn dagboek van mijn eerste reis naar Nepal weer tegen kwam. Ik blader er door heen. Scan hier en daar fragmenten. Droom weg. Maar mijn oog blijft hangen op een van de laatste zinnen... [...]hoe zal het zijn om terug te komen. Zal het dan net zo zijn als nu? Zal ik mijn herinneringen opnieuw beleven dan? [...]
Volgende week is het zover. Het wordt een mooie trip met iemand naast me voor het maken nieuwe herinneringen en voor het delen van oude herinneringen. Een schouder voor lastige momenten. En voor het samen delen van mooie momenten.
Terug naar Nepal. Terug naar de bergen. Terug naar mijn herinneringen. Maar vooral op naar nieuwe herinneringen!
No comments:
Post a Comment