Voor ik naar IJsland ging zei ik al gekscherend, maandag de 28e december, dat is mijn dag. Me toen nog niet realiserend dat dat ook zou gebeuren. Maar wel dus. En eigenlijk gebeurde het al veel eerder. Op de weg naar Grundarfjordir fluisterde er en in mijn achterhoofd al dat stemmetje. Je gaat orca's zien en noorderlicht, en ik kon alleen maar hopen dat dat waarheid zou worden.
Maar the force bleek strong te zijn. En hoewel het weer voor de orca trip gewoon slecht was met kou, wind en sneeuw gingen we op pad. En na een uurtje varen waren ze er, Orca's. Killer Whales. Prachtig om te zien. En op de boot was het muisstil. Af en toe geklik van camera's en ohh en ahh geroep. En ze bleven maar komen. Rondom de boot. Wat een spektakel. Op een gegeven moment alleen nog maar gekeken. Genieten. Verwonderen door een waas van tranen. En dat was pas het eerste deel, de orca's. Want hoe sterk de force was dat bleek 's nachts pas.
Diep weggedoken onder mijn dekbedje en in mijn eerste slaap werd ik uit mijn slaap gerukt door geklop op de deur: Noorderlicht! Mijn camera stond al klaar, ik hoefde alleen maar snel in mijn spullen te schieten en ik kon naar buiten.
En ja, opnieuw danste de hemel...!
De hemel danste
geen heftige dans
maar een zachte wals
als tegenhanger
van het onstuimige weer
kunstjes vertonend
net in dat ene stukje
onbewolkte lucht
En ik?
Ik danste mee
achter mijn camera
het schouwspel
absorberend...
No comments:
Post a Comment