De grote leegte

De zon straalt en de maan schijnt als we UB verlaten. De wind waait fel, blaast zand en stof naar ons samen met een koude wind. Het asfalt blijft achter ons als een zwarte streep die naar UB kronkelt. Voor ons heuvels, rotsen, zandpaden. en achter elke bocht een nieuw uitzicht, een nieuw landschap. Verborgen pareltjes die zich niet op foto vast laten leggen. En opeens tussen de rotsen een oase van rust. Goudgele knisperende bladeren die meelachen met de wind die door hun takken blaast.
een avond in een ger. Een verlaten landschap. Hinnikende paarden bijeengedreven door de herder op zijn motor. Want ook hier heeft de moderne tijd toegeslagen.
Mongolie heeft me overvallen. Mijn stoutste dromen overtroffen. Hier reizen is niet reizen maar beleven. Country side noemen ze het. Maar deze naam doet volstrekt geen eer aan wat zich hier in dit land afspeelt. Dit is terug in de tijd. Meer dan back to basics gaan. Van de vriendelijk oprechtheid van de mensen. Van de primitieve manier waarop er geleefd wordt. Hier geen verkleed partijtjes voor de toeristen. Het is zoals het is. Niets meer, niets minder. Met als zijn bijzondere aspecten. Zoals het vee drijven met de motor of zelfs met de auto. Van de wc die niets meer is dan een paar planken hout over een gat in de grond met een kleine beschutting eromheen. Van het water halen uit de bron. Van de waanzinnig helder blauwe luchten, de ijzige koude wind, de lieflijkheid en tegelijkertijd de ongereptheid en kaalheid van het landschap. Van kamperen in de wildernis tot slapen in een van de gers bij mensen thuis. Lunchen in de open lucht, onderweg plassen achter de auto omdat er in de verre omtrek geen struik te vinden is. Geen stromend water, geen elektriciteit. Zien hoe kamelen gemolken worden. Hoe de Mongolie is zoals het is. Je moet je eraan overgeven, er niet tegen in gaan. Je moet je mee laten voeren op het ritme van de kuilen in de weg, de prachtige zonsondergangen en een sterrenhemel die de melkweg laat schitteren. Als je bereid bent meer dan back to basics te gaan kun je alleen maar van Mongolie houden!

En dan
is er niets
eindeloze wijdsheid
wijdsheid
tot aan het einde van de wereld
eindeloze stilte
stilte
die je voelt  in elke voetstap
eindeloze vriendelijkheid
vriendelijkheid
ondanks het barre bestaan
eindeloze overgave
overgave
die zorgt dat loskomen van tijd
de nieuwe standaard is.