Duizend en een nacht. Als in een real life sprookje. Geuren en kleuren die zo anders zijn. Zo helder. Zo sterk. Het leven zo herkenbaar en toch zo anders. Alsof er twee werelden zijn. Modern en westers en traditioneel en oosters. En die twee werelden smelten hier samen als een avontuur in duizend en een nacht.
De medina is als een levend doolhof waar verdwalen de makkelijkste optie is. Waar donker en licht elkaar afwisselen. Smalle donkere straatjes en zonovergoten pleintjes met kruiden die je neus plezierig prikkelen. Kleuren en taferelen die je ogen meer dan de kost geven. Gedachten die gaan en komen. Herinneringen en emoties hand in hand.
Landschappen die elk uur, elke dag weer anders zijn. Van de steile hoge ruige Atlas tot de zachte rode zandduinen in de Sahara. Van dorre vlaktes tot zeeen van dadelpalmen. En altijd de toppen van de Atlas die alles vanaf een afstand bekijken. Overzicht houden.
De mensen kijken. Verwonderen. Terug kijken. Contact maken. Kleine praatjes die je opeens een glimp laten zien van hun leven. Keihard. In hun gezicht zie je het harde leven in de diepe lijnen. Maar als je goed kijkt zie je in hun ogen de zachte blikken van nieuwsgierigheid naar meer.
Afgelegen waterputten. Ontmoetingsplaatsen. Water dat voor ons een welkome afkoeling betekent, maar hier keiharde werkelijkheid en noodzaak: drinkwater.
De eerste indruk was veel meer dan aleen een eerste indruk. De eerste kennismaking raakte mijn hart. Zo anders en toch zo hetzelfde. Nooit meer verbazing. Alleen nog maar verwondering. Avonturen zijn altijd los van tijd!
No comments:
Post a Comment